“Şokdayam. Vallah hamıdan ürkürəm. Uşaqları həyətə buraxmağa qorxacağıq daha. Nə bilək manyak kimdi, ağıllı kimdi?”. Bunu titrəyə-titrəyə Şıxlinski küçəsi 29 ünvanında yaşayan məhəllənin sakinlərindən gənc bir xanım deyir mənə.

Bina ilə üzbəüz mağazaya yük boşaldan sürücü təəssüf, qəzəb qarışıq səslə hündürdən söhbətə müdaxilə edir. Əslində günümüzün vacib bir problemini səsləndirir:

“İndi bu dəlidir deyə neçə adamı istəsə öldürəcək, sonra da müalicə olundu deyib buraxacaqlar aramıza? Allah bilir bir də necə beyni çönəcək, kimi harada vuracaq. İki dənə azyaşlı uşağa qıyıbsa, bu manyakdır da. Adam düşmənin uşağına qıymaz, bu 5 yaşında bacısı oğlunu, 9 yaşında qardaşını doğrayıb”.

Məhəllədən özünü Seymur kimi təqdim edən bir kişi gözləri dolmuş halda siqaretini tüstülədir:

– Adam Məhəmmədə necə qıya bilərdi, mələk kimi uşaq idi e. Mehriban, istiqanlı.

– Niyə tanımırdım. Elə hadisədən 2 gün öncə məhəllədə gördüm burda. Dedim Axmedik nə edirsən? Dedi heç nə

–  Yox e, nə işləmək.  İşləyəcək halı var idi onun? Anası-atası həftəlik pulunu verirdilər. Yaşayırdı özü üçün. “Novostroyka”dan ev almışdılar, qəşəng təmir eləmişdilər, maşın alıb qoymuşdular altına, burdan uzaqlaşdırmaq üçün. Yola getmirdi də. Başları sakit olsun deyə. Amma tez-tez gəlirdi. Atası ilə yola getmirdi, tez-tez dava edirdi kişi ilə.

– Yazırlar ögey imiş. Elə deyil, doğma atası idi. Abırlı kişi idi rəhmətlik. Tez-tez bura meyvə almağa gəlirdi dükana, söhbətləşirdik.

– Ola bilər hərdən kefinə düşüb öz maşınını işlədib. Amma o daima işləyən adam deyildi. Heç kimə qaynayıb qarışmazdı, sevgilisi zadı da yox idi heç deyəsən. Dostu olmayanın sevgilisi olacaq?

– Əminəm ki yox. İçki də içmirdi, siqaret də çəkmirdi.

Mehman Əhmədovun əmisi Simnar Əhmədovun mediaya dediklərindən:

Mərhum Pikə müəllimənin qohumu Qənirə Əhmədovanın mediaya dediklərindən:

Qonşu: “Hə, bayırda sakit aparırdı özünü, çoxbilmişdi də. Sakit-sakit gör nə planlar qurub…”

Əhmədin ailəsi bu binaya 5-6 il öncə, bina tikilib təhvil verilərkən köçüb. Çox ünsiyyət qurmadığına görə çoxları xatırlamır onu. Həm deyildiyi kimi, evdə tez-tez söz-söhbət saldığına görə ayrıca ev alıb veriblərmiş oğlana. Amma tez-tez gəlirmiş atasının evinə. Uşaqlıqda 14 yaşında olanda boksa gedib və başından ağır zərbə alıb. Ondan sonra psixi sağlamlığı pozulub. Ailə dərmanlarla sağalacağına ümid edib, bir çox azərbaycanlı ailələr kimi uşağın dəli adı almaması üçün psixoloji dispanserə yatırmayıb. Heç bir yerə qeydiyyata saldırmayıblar. Eləcə özəl xəstəxanalarda həkimlərin yazdıqları dərmanları içərək sakitləşirmiş. 15 yaşı olanda Nizami parkının ərazisində bir gəncə 11 bıçaq zərbəsi yetirib. Həmin şəxs ağır yaralansa da, ölməyib. Ailəsi (atası dəmir yolları idarəsində rəis işləyir və ev alqı-satqısı ilə də məşğul olurmuş ) öz maddi imkanlarına güvənərək Əhmədin həbsə düşməsinin qarşısını alıb. Deyilənə görə 100 000 manatdan çox xərc çəkib. Başqa sözlə öz pulları ilə öz gələcək cəzalarını satın alıblar.

Qonşuların dediklərindən: Bir neçə gün əvvəl Əhməd evə gəlib, atası ilə dalaşıb. Dərmanlarını içmirmiş. Atasının bizə dediyinə görə, oğluna deyib ki, gəl səni Mərdəkanda özəl reabilitasiya mərkəzində müalicəyə aparaq. Bu da dava salıb ki, yaxşıdırsa, dəlixanaya özünüz gedin, mən getmirəm. Hardansa ağlına dolub ki, evini əlindən alacaqlar. Ev davası olub aralarında. Bacısı Elmira Əhmədova həyat yoldaşı ilə Rusiyada yaşayırmış. Bu yaxınlarda Bakıya gəlib və ailəsi ona Suraxanı rayonu, Günəşli qəsəbəsində ev bağışlayıb. Əhməd qohumlarına bildirirmiş ki, ailəmin məqsədi evləri, mülkləri Elmira və Məhəmmədə verməkdir.

Bəlkə də elə mülklər əlindən çıxmasın deyə, bütün ailəni qırmaqla problemini kökündən həll etməyə çalışıb.

Saat bir radələrində alt qonşu onların evində süpürüşmə kimi səslər eşidib, kimsə kimisə itələyib yıxıb. Həmin an Əhməd atasını öldürübmüş. Atasını öldürdükdən sonra gedib bacısını və onun qızını qətlə yetirib.

Həmin anları qonşu öz qapısının gözlüyündən telefonla kameraya çəkib. Bacısı “məni öldürmə” deyə yalvarsa da Əhməd soyuqqanlı şəkildə onu qətlə yetirib. Bacısının övladını da qətlə yetirdikdən sonra, yenidən atasının evinə gəlib. Zəng vurub anasını evə çağırıb. Deyib pis hadisə olub gəl. Pikə müəllimə oğlunun halını xasiyyətini bildiyinə görə, dəfələrlə qızına ona qapı açmamağı tapşırıbmış. Əhməddən zəng gələndə 9 yaşlı oğlu Məhəmmədi də dərsdən çıxararaq, rəhbərlik etdiyi 59 saylı məktəbdən evlərinə gəlib. Evləri 18 mərtəbəli binanın 12 mərtəbəsində yerləşir. Qaça-qaça yuxarı çıxıblar. Əhməd onları qapıda qarşılayıb. Elə dəhlizdəcə öldürərək, qapını bağlayıb həyətə düşüb. Düşüb və əlindəki qanlı balta dayanıb məhəlləyə gətirən yoldakı ağacların altında. Heç kim ona fikir verməyib. Amma həmin gün səhər məhəllə uşaqları Əhmədin əlində bıçaqla görüblərmiş. Səhər-səhər həyətdə əlindəki bıçağı oynada-oynada var-gəl edirmiş. Görünür beynində bu dəhşətli qətlin planlarını cızırmış.

Polislər yaxınlaşanda Əhməd soruşub ki, niyə gəlmisiz mən nə eləmişəm? Ata-anasının öldürüldüyünü biləndə heyrətlənib, hadisədən xəbərsizmiş kimi çığır-bağır salıb, “onu öldürənləri tapsam öldürəcəm, buraxın məni” deyib söyüş söyüb. Guya heç nə xatırlamırmış. Ya da özünü elə göstərib.

“Pikə müəlliməni şəxsən tanıyırdım. Mehriban, səmimi bir insan idi” – şagirdləri də, rəhbərliyi altında çalışan müəllim yoldaşları da onu sevgi və hörmətlə xatırlayırlar.

Qohumların dediyinə görə, o doğulanda atası 3 qurban kəsib paylayıbmış. “Oğlum gəlib, nəslimin davamçısı” gəlib deyibmiş. 25 il sonra Əhməd adı verdiyi ciyərparasının bir ailənin kökünü kəsəcəyini, ata-anasının, bacı-qardaşının əzraili olacağını haradan bilə bilərdi? 3 qurbanla gələn oğul, 5 doğmasını sözün həqiqi mənasında qurban elədi.

Sonu necə olacaq? Axı anlaqlı vəziyyətdə olmayan qatillərin yeri həbsxana yox, ruhi dispanserdir. O, azadlığa buraxılmır, amma uzun müddətlik təcrid olunur.