Həmin şərtə görə ABŞ Almaniyanın birləşib NATO-ya üzvlüyünü qəbul edir, əgər ikinci dövlət kollektiv təhlükəsizliyə cavab verərsə. Daha dəqiq desək, sovet ittifaqının təhlükəsizlik ehtiyacları təmin olunmalı idi. Əlqərəz, ermənipərəst Qorbaçov həmin ildə SSRİ-ni dağıtmaq üçün bütün axmaqlıq və qaniçənlikləri (20 Yanvar) törətdi.

Lakin Yeltsinlə ABŞ arasında qıcıq yaradan münasibət NATO ilə bağlı idi. Hətta o, Helsinki danışıqları (1997) zamanı bildirmişdi ki, “tərəfdaşlıq barədə razılaşmaya o vaxt imza ataram ki, sənəddə deyilsin ki, NATO Rusiya ilə məsləhətləşmələr olmadan qərar qəbul etməyəcək”. Əsas şərt isə Şimal Alyansının postsovet ölkələri hesabına genişlənməməsi olub. Bunu deyən Yeltsin cümləsini belə yekunlaşdırmışdı: “Bizim o dövlətlərin heç birinə qarşı ərazi iddiamız yoxdur”.

Putin Ukraynanın NATO sıralarına daxil olmasına etiraz edir və buna hüquqi zəmin yaranıb. Çünki Qorbaçov və Yeltsinin dövründə Qərblə əldə olunan razılaşmalara görə NATO şərq sərhədlərini genişləndirməli deyil, alyansa postsovet ölkələrinin üzvlüyünə çalışmamalıdır. Ümumiyyətlə, alyans vacib qərarlarını Rusiya ilə razılaşdırmalıdır. Vəziyyət isə onu deməyə əsas verir ki, tərəflərdən hər biri özünü haqlı sayır.