Abdulla Şıxlinskinin sözlərinə görə, psixi xəstə insanlar ətraf aləmi ya hissəvi, ya da bütünlüklə real qəbul etmədikləri üçün onların davranışlarında, düşüncə və danışıqlarında müəyyən dəyişikliklər baş verir: “Məsələn, uzun illər sakit təbiəti və xeyirxahlığı ilə seçilən bir insan qəfildən aqressivləşir, ətrafdakılara qarşı laqeydləşir və qəddarlaşır. Bundan əlavə insanlarda özünəqapanma baş verir. Yəni insanın ətrafdakılara qarşı ünsiyyəti azalır. Bir şəxs özünə qapanır və günlərlə küçəyə çıxmır. Ağır hallarda bu cür insanları məcburi xəstəxanaya da yerləşdirirlər ki, özünə qəsdə cəhd etməsin. Bundan əlavə, psixi xəstələri tanımaq üçün onlarla söhbətləşmək lazımdır. Çünki bəzən onların danışdıqları fantastik xarakter daşıyır və sayıqlama dərəcəsinə qədər gəlib çatır. Digər tərəfdən bu cür insanlar  həqiqətdə baş verməyən əhvalatları nəql edirlər. Hansı ki, buna “yalançı xatirələr” deyilir. Həmçinin, psixi xəstə insanlarda anidən və səbəbsiz yerə aqressiya yaranır. Yəni onların gözlədikləri hadisə olmadıqda ətrafdakılara qarşı aqressiya püskürürlər. Bu zaman ətrafdakılara hücum edə, əllərindəki əşyaları sındıra bilərlər”.