-Tibb institutunu bitirəndən sonra 3 il keçmiş Əzizbəyov adına doğum evində mama-ginekoloq işləmişəm. O qədər qadını uşaq doğuzdura-doğuzdura uşaq doğuzdurmuşam ki… Sonra mənə qarşı təxribatlar olduğuna görə ölkədən getməyə məcbur oldum. Bununla da mənim həkimlik karyeram da bitdi. 

- Anam 62 yaşında dünyasını dəyişdi. Çox əziyyətlər çəkmişdi, mənim əziyyətim də onun çiynində, müharibə dövrü. Çox əziyyətlə böyümüşük. Çox əziyyətlə yaşamışıq.

 

O zaman 72 yaş mənim üçün çox uzaq gəlirdi, düşünürdüm, mən bir belə yaşasam, xoşbəxt adam olaram. Solmaz bacımın Fransadan gəlmə kartları var idi. Dedim ki, Solmaz bax gör, mənim nə vaxtı nöqtəm olacaq. Baxdı, baxdı, dedi, 72 yaşında dünyanı dəyişəcəksən. Dedim ey, bir belə kimdi yaşayan?! "Oxot”um yoxdu bu qədər yaşamağa. İndi 78-ə çatmışam. İndi də yuxarıdakına yalvarıram, barmağımı silkələyə-silkələyə: "Qızımdan nəvəmi görmək istəyirəm”. İmkan verər, verər. 

- Dörd dəfə mikroinsult. Sifət gördüm özümdə. Dörd mikroinsultdan sonra mən hələ də oxuyuram. 

 

 - Urinoterapiya hər şeyin fövqündə duran qədim müalicə növüdür. Ancaq düzgün istifadə edəsən gərək. Mən ailə üzvlərimi urinoterapiyasız qoymuram.

- Neçə ildir bu terapiyadan istifadə edirsiniz? 

- 20 ildir. Urinoterapiya bağırsaqları təmizləyir. Bütün xəstəliklər bağırsaqlardan gəlir. Beyinə çox yaxşı təsir edir. Bilirsiniz, xəstəlik elə bir şeydir ki, hansısa bir yerdə səni haqlayır. Ancaq o orqanın mərkəzi beyindədir. Əgər siz o orqanı müalicə edirsinizsə, mərkəz müalicə olunmursa, o xəstəlik mütləq qayıdır. Urinoterapiya məhz mərkəzə təsir edir. Həkimlər niyə bunun əleyhinədir? Qorxudurlar? Çünki urinoterapiyanın yolu ilə gedəndə adamlar hansısa mənfi fəsadla rastlaşır. Bədəni səpir və s. O saat qorxurlar, deyirlər olmaz, urinoterapiya bədənini zəhərlədi. Yox. Onu düzgün istifadə etmək lazımdır. O haqda məndən soruşurlar. Artıq 20 ildir nəticəsini bilirəm. Yəni 78 yaşıma çatmağımda bu terapiyanın rolu var. Övladlarıma da bunu edirəm. 

 - Kitablardan öyrənmişəm və nəticəsini də görmüşəm. Sizə bir şey deyim. İndi qurddan danışırlar, dərmandan danışırlar. Bir ailə var idi. "Qaynanmış urino” deyirlər. Yəni qaynadırsan, sonra imalə edirsən. O ailənin yanına bir ay getdim. On gün imalədən sonra torba-torba balaca qurdlar düşdü. Böyükdən də, balacadan da. Tanıdığım ailə idi. Əri məhbus idi. Sonra mənim bir dostum var idi, diabet xəstəsiydi. Hər gün gedirdim onun evinə, xanımına imalə elətdirirdim. İmalədən sonra artıq yaxşı hiss edirdi özünü. Ancaq təəssüf ki, adamı yandıran bir səbəbdən dünyadan köçdü. Venadaxili iynə vurdular hava qaldı damarda.

- Bütün xəstəliklərdə effekti var. Ancaq düz tətbiq edəsən. 

- Yox. Əksinə, mənim üstümə düşmüşdülər. Hətta düşmənim belə. Ona da cavab vermişdilər internetdə. Sənin əgər bu üsuldan başın çıxmırsa, sən onu Flora xanıma niyə irad tutursan?

 - Yox. Ancaq 4 dəfə mikroinsult keçirdim deyə, indi nəzarət altındayam. Gündə bir neçə dərman içirəm. Getdikcə də azalır. Mənim nəzarətim Yaqutumdur. Hətta dərman qabım var, onunla arxamca gəzir. Mənim elə dərmanlarım var ki, ömür boyu içməliyəm. 

- Bilmirəm. Bu təbiətdəndir. Bir də bilirsiniz, heç nəyin fikrini eləmirəm. O barədə ki, kimin nəyi varsa, sağlığına qismət olsun. Şaqraq gülüş eşidəndə sevinirəm. Qaqqıltı çəkəndə ürəyim açılır. Bir insanı görəndə ürəyim yanır, əgər nəyisə dəyişmək lazımdırsa, dilimi farağat qoymuram. O saat deyirəm yaraşır, yaraşmır. Mən İNSAN sevirəm. Mən onun varlığını sevirəm. Ancaq düşmənlərimlə barışmıram. Bağışlamıram, razılaşmıram və danışmıram. 

 - Əlimə nə gəlir yeyirəm. Nə verdilər, yeyirəm. Bir dəfə yemək verirlər. O da yalvara-yalvara. Mənə deyirlər ki, bəsindi. - Ay Yaqut, nolar bir az da...

 Yox bəsindi. "Qorbuşka” (çörəyin qırağı) çox sevirəm. Səhər Yaqut pendiri kəsir lay-lay. Bir də yumurtanı yarıbişmiş verir. Ondan başqa heç nə vermir, çörək vermir... Günorta çörək çox vermir. Ancaq yemək yeyirəm. Axşam da ki, qatıq içirəm. O da axır vaxtlar. Biz indi bağda qalırıq. Mən ikinci mərtəbədəyəm. Birinci mərtəbədən çörək oğurlayıram. Yuxarıda da həmişə qatıq var. Qapını bağlayıram. Çörəyi doğrayıram qatığın içinə. Bir də görürəm, qapı döyülür. Yeyib doymuşam axı. Yaqut nədir? – Neynirsən? Deyirəm, heç nə. - Acsan? Deyirəm, yox. - Ac deyilsən? Deyirəm, yox, e acam. Ancaq yemirəm. Qoymursan, yemirəm. Qorxuram deyə nə yemisən. Bax belə. 

 - Mənim həm balam, həm anamdır. On illərdir, illərdir yox. Oğlum, qızım məni ona tapşırıb. Övladlarımın da böyüyü, başı, tacı odur.