Uppsala Universitetinin tədqiqatçılar qrupu Qərbi Avropada Mezolit dövrünə aid ovçu-toplayıcı cəmiyyətlərin sosial quruluşuna işıq salan yeni araşdırmanın nəticələrini təqdim ediblər.

Qaynarinfo bu barədə NV-yə istinadla xəbər verir.

PNAS jurnalında dərc edilən araşdırma bir neçə Fransız Daş dövrünə aid dəfnlərdə aşkar edilmiş skeletlərin genetik analizinə əsaslanır.

Məlum olub ki, daş dövründə ovçu-yığıcıların həyatının təşkilində qan qohumluğu və qohumluq münasibətləri həlledici rol oynamayıb. Əvəzində bir neçə ayrı ailə birlikdə yaşayan icmalar yaradıblar ki, bu da yəqin ki, qohumluğun qarşısının alınması strategiyasının bir hissəsi olub.

Tədqiqat Fransanın Brittanidəki Tevek və Oedik, eləcə də Şampinyi kimi məşhur yerlərdə tapılan insan qalıqları üzərində aparılıb. Bu dəfnlər, təqribən 6700 il əvvəl, son Qərbi Avropa ovçu-yığıcılarının Neolit əkinçiliyi icmaları ilə birgə yaşadıqları mezolitin son mərhələlərinə aiddir.

Əhəmiyyətli odur ki, bu, eyni vaxtda və Neolit icmalarına yaxın ərazidə yaşayan eyni ərazidən çoxlu Daş dövrünə aid ovçu-toplayıcıların genomlarını təhlil edən ilk araşdırmadır.

Uppsala Universitetinin professoru Mattias Yakobson bildirib ki, tədqiqat Qərbi Avropada Daş dövrünə aid ovçu-yığıcıların son populyasiyaları haqqında yeni fikirlər verir və onların sosial dinamikasını təhlil etməyə imkan yaradır. Tədqiqatın nəticələri göstərib ki, ovçu-toplayıcı qruplar bir-biri ilə sıx əlaqədə deyil və qohumluq əlamətləri göstərmir.

Daş dövrü ovçu-toplayıcıları Neolit dövrü fermerləri ilə deyil, digər ovçu-toplayıcı qruplarla mələzləşib. Bu nəticələr ovçu-yığıcıların və kənd təsərrüfatı cəmiyyətlərindən qadınların assimilyasiyasını təklif edən əvvəlki tədqiqatlarla ziddiyyət təşkil edir.

Beləliklə, genetik sübutlar göstərir ki, sosial bağlar və qohumluqdan qaçmaq üçün strategiyalar Daş dövrü ovçu-toplayıcı cəmiyyətlər üçün vacib olub.